اندکی پس از ظهور اسلام، مسلمانان سفرنامههای بسیاری چه به صورت مستقل و چه به صورت کتابهای جغرافیایی و تاریخی تألیف کردند.
بالاخره لحظهای که مدتها انتظارش را کشیدهام، فرا میرسد. از خودرو پیاده شدم؛ کولهپشتیام را میاندازم روی دوشم و میروم بهسمت ورودی مرز زمینی ارمنستان.
سفرنامههای ونیزیان به مکتب «ایران شناسی» در غرب، کمک بسیاری کرد و در این میان، سفرنامه آنجوللو چون یک کتاب تاریخی ارزشمند، حائز اهمیت است
ادیان رسمی، غالبا نظر موافقی نسبت به فلسفه و افکار باطنی ندارند و به خصوص دین اسلام بیشتر از سایر ادیان با این موضوع ناسازگاری نشان میدهد. بنابراین ممکن است به نظر برسد که در مملکت ایران، که از مهمترین پایگاههای دین اسلام است، این گونه تفکرات چندان گسترش نیافته باشد، اما چنین نیست.
الان که دست به قلم شدم،صبح یک سهشنبه پاییزی است.با یک فنجان قهوه جلوم از پنجره به جنگلهای لاویج نگاه میکنم.
دو قرن پس از انتشار سفرنامهها، نایل گرینف استاد مدرسهی تاریخ دانشگاه کالیفرنیا، نگارش کتابی را آغاز کرد که پس از جمعآوری سفرنامههای میرزا صالح شیرازی و مطالعهی آنها بتواند بخشهای ناقص نوشتههای صالح شیرازی را کامل کرده و اثری تازه به دست دهد.
داستان های کوتاه شیرین و خواندنی و خنده دار برای کودک دلبندتان
مگ استنس، سفیر سلوکوس اول در هند در ۲۹۵ ق.م.، با نوشتن کتابی درباره هندوستان، دنیای یونان را به شگفتی واداشت. مورخ یونانی پولوبیوس (۲۰۸-۲۹۰ ق.م.) که تاکنون کسی در تاریخنویسی با وسعت گردشگری داخلی تحصیل و سفر و تجربه او پیدا نشده است، با افتخار از سفرهایی سخن میگوید که در جستجوی اطلاعات و اسناد و حقایق جغرافیایی کرده است.
تابستانی غنی و پربار برای نوجوانان با معرفی بهترین رمانهای جهان
این سفرنامه از دوران قاجار، روایتی زنانه از سفر از کرمان به بمبئی، عربستان و عراق است. عالیه خانم، همسر یک تاجر، زندگی روزمره، آداب و رسوم و سختیهای سفر را توصیف میکند.
ادوارد براون، شرقشناس فقید بریتانیایی، در کتاب «یک سال در میان ایرانیان»، سفر پر ماجرایش به ایران در اواخر قرن نوزدهم را شرح داده است.
جمعه، چهاردهم جمادیالثانیه، منزل دوازدهم. صبح سوار شده به راه افتادیم. از کوچه باغات زیاد گذشتیم تا به صحرا افتادیم. راهها خیلی باصفا بود. این راه امروز خیلی شباهت به راه جاجرود داشت. سه ساعت که راه رفتیم، یک چشمهٔ آبی بود.
از دیگر مورخان و جهانگردان قرن چهارم هجری مسعودی است. وی در سالهای ۳۰۹-۳۳۳ق. به فارس، کرمان، استخر، هند، مولتان، منصوره، چمپا، سیمور، سراندیب [سریلانکا]، چین، آذربایجان، جزیره ماداگاسکار، گرگان، شام، فلسطین و انطاکیه سفر کرد و حاصل دیدهها و شنیدههای خود را در کتاب التنبیه والاشراف به دقت بیان کرده است.
اما باید بدانید که ناصرالدین شاه اولین پادشاه ایرانی اخبار گردشگری نیز داغترین خبرها هست که به اروپا سفر کرده است، آن هم نه یک بار بلکه سه بار. ناصرالدین شاه تمامی خاطرات سفرهای اروپای خود را نیز نوشته است و با توجه به ادبیات خاص و همچنین نگاه جذابش به افراد و رویدادها، از جذابترین و خواندنیترین انواع سفرنامههای ایرانی است.